|
کافه ی سرگرمی آزادی بیان و قلم
| ||
|
لینک دوستان
مدیریت وبلاگ کافه ی سرگرمی : امیرحسین اسدی
|
این خانم در زمان گرفتن این عکسها ۴۵ ساله می‌باشد و دارای یک دختر ۲۲ ساله برچسب‌ها:
فرمول ریاضی جدید برای حل مکعب روبیک برچسب‌ها: مردي زني را بوسيد از او پرسيدند با او چه نسبتي داري؟
مادر و دخترند
برچسب‌ها: آشنايي با آرايه هاي ادبي : تعريف آرايه هاي ادبي : به تناسب هاي آوايي يا معنايي گفته مي شود که رعايت آن ها در ادبيات فارسي بر زيبايي و جنبه هنري اثر مي افزايد. براي درک بهتر تعريف بالا به نمونه ي زير توجه کنيد : هر گوشه يکي مستي دستي زده بر دستي / وان ساقي هر هستي با ساغر شاهانه «مولوي» در اين بيت تناسب آوايي (لفظي) ميان سه واژه مستي ، درستي و هستي طنين موسيقيايي زيبايي را پديد آورده است ؛همچنين تناسب آوايي ميان ساغر و ساقي نيز در مصراع دوم گوش نواز است ؛ افزون بر اين ها تكرار مداوم واج /س/ در طول اين بيت ، بر موسيقي دروني و يكپارچگي آوايي آن افزوده است. به آن دسته از آرايه هاي ادبي كه از تناسب هاي آوايي و لفظي ميان واژه ها پديد مي آيند ، آرايه هاي ادبي لفظي و به دسته دوم كه بر پايه تناسب هاي معنايي واژه شكل مي گيرد ، آرايه هاي ادبي معنوي گفته مي شود. آرايه هاي ادبي لفظي : ۱-واج آرايي (نغمه ي حروف):به تكرار يك واج (صامت يا مصوت ) در يك بيت يا عبارت گفته مي شود به گونه اي كه طنين آن در گوش بر جاي بماند و باعث پيدايش موسيقي آوايي در آن بخش از كلام شود ؛ براي نمونه در اين بيت حافظ : رشته ي تسبيح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساقي سيمين ساق بود صامت /س/ چندين بار تكرار شده است و در گوش طنين انداز است. ۲- سجع (تسجيع) : هر گاه واژه هاي پاياني دو قرينه ي كلام در واج آخر مشترك باشند ، آرايه ي سجع پديد مي آيد و آن دو جمله مسجّع خوانده مي شوند. معمولاً هر قرينه از يك جمله تشكيل مي شود اما گاهي نيز يك قرينه از دو يا چند جمله كوتاه پديد آمده است. همچنين در اغلب نمونه هاي نثر مسجّع ، واژه هاي پاياني دو جمله ، در بيش از يك حرف مشترك اند و در واقع هم قافيه مي باشند ؛ براي مثال : اي عزيز ! در در رعايت دلهاكوش و عيب كسانمي پوش همان گونه كه مي بينيد در اين عبارت مي توان دو قرينه يك جمله اي در نظر گرفت كه واژه هاي پاياني اين دو قرينه در مصّوت /و/ و صامت /ش/ مشترك هستند. ۳- ترصيع : هر گاه اجزاي دو بخش از يك بيت يا عبارت ، نظير به نظير ، هم وزن و در حرف آخر مشترك باشند ، آرايه ي ترصيع پديد مي آيد ؛ براي مثال ؛ اي منوّر به تو نجوم جلال / وي مقرّر به تو رسوم كمال اي - وي ، منوّر - مقرّر ، به تو - به تو ، نجوم - رسوم ، جلال - كمال تمام اين زوج ها با يكديگر هم وزن و هم قافيه هستند. ۴- جناس : آرايه ي جناس را بايد به دو نوع اصلي تقسيم كرد : ۱)جناس تام ۲)جناس هاي غير تام (ناقص) - جناس تام : هر گاه واژه اي دوبار در يك بيت يا عبارت به كار رود و هم بار معنايي متفاوت از آن برداشت شود ، آرايه ي جناس تام پديد مي آيد ؛ به نمونه زير توجه كنيد : خرامان بشد سوي آب روان / چنان چون شده ، باز يابد روان همانطور كه ملاحظه مي شود جناس تام بين روان بر قرار است ولي در مصراع نخست به معني جاري است و در مصراع دوم به معني جان و روح است. - جناس هاي ناقص : هر گاه دو واژه در يكي از موارد آوايي زير با هم اختلاف جزيي داشته باشند و در يك بيت يا عبارت به كار روند ، يكي از انواع جناس غير تام يا ناقص پديد مي آيد : الف ) اختلاف دو واژه در صداهاي كوتاه ( اِعراب ) است ؛ چند نمونه : كَند - كُند ، منكِر - منكَر ، مَلِك - مُلك و ... . به اين نوع جناس ، جناس ناقص حركتي مي گويند . ب ) اختلاف واژه تنها در يك حرف : ( حرف در اينجا معادل صامت ها و مصوت هاي بلند است ) - اختلاف در حرف آغازين : ناز - باز ، راد - باد - داد و ... - اختلاف در يكي از حروف مياني : آستين - آستان ، بيزار - بازار و ... - اختلاف در حرف آخر : با - بو ، بار - باز و ... . به اين نوع جناس ، جناس ناقص اختلافي ( مُطَرّف ) مي گويند . پ ) يك واژه ، يك حرف ، بيش از ديگري دارد : - در ابتدا يك حرف بيشتر دارد : كمين - مين ، شما - ما و ... - در ميانه يك حرف بيشتر دارد : مين - ميان ، خاص - خلاص و ... - در آخر يك حرف بيشتر دارد : قيام - قيامت ، نام - نامي و ... . به اين نوع جناس ، جناس ناقص افزايشي ( زائد ) گويند. ت ) يك واژه از تركيب دو واژه ديگر پديد مي آيد . مانند : دل خلوت خالص دلبر آمد / دلبر زكرم به دل بر آمد. ( در انتهاي مصراع دوم ، دل و بر به صورت دو جز مستقل از هم به كار رفته اند اما در مصراع نخست و در ابتداي مصراع دوم ، دلبر از تركيب اين دو پديد آمده است . ) ث ) اختلاف دو واژه در جابه جايي حروف است : بنات - نبات ، قلب - لقب ، امهال - اهمال و ... . به اين نوع جناس ، جناس ناقص قلب مي گويند . آرايه هاي ادبي معنوي 1- مراعات نظير ( تناسب ) : يکي از رايجترين آرايه هاي ادبي در ادبيات کلاسيک و معاصر ايران و جهان به شمار مي آيد و عبارت است از آوردن دو يا چند واژه در يک بيت يا عبارت که د ر خارج از آن بيت يا عبارت نيز رابطه اي آشنا و خاص ميان آن ها بر قرار باشد.
براي نمونه هر گاه واژه هاي گل و بلبل ، شمع و پروانه ، خسرو و شيرين ، ليلي و مجنون ، اجزاي بدن انسان يا عناصر طبيعت در يک بيت يا عبارت به کار روند ، تناسب واژه ها در آن بيت يا عبارت رعايت شده است . به نمونه زير توجه کنيد :
ابر و باد و مه و خورشيد و فلک در کارند / تا تو ناني به کف آري و به غفلت نخوري
ملاحظه مي شود که در اين بيت ابر و باد و ماه و خورشيد و فلک همگي جز عناصر و پديده هاي طبيعت هستند.
2- تضاد ( طباق ) : هر گاه دو واژه با معناي متضاد در يک بيت يا عبارت به کار رود ، آرايه ي تضاد پديد مي آيد؛ به نمونه زير توجه کنيد :
که رحم اگر نکند مدّعي ، خدا بکند.
در اين عبارت بکند و نکند با هم متضاد هستند.
3- متناقض نما يا تناقض ( پارادوکس ) : هر گاه دو مفهوم متضاد را به هم نسبت دهيم يا آن دو را در يک چيز جمع کنيم ، آرايه ي متناقض نما شکل مي گيرد. البته اين تناقض ظاهري است و معمولاً معنايي عميق و پر مغز در آن نهفته است ؛ اين شگرد کلامي گاهي در حرف هاي روزمره نيز به کار مي رود ؛ مثلاً وقتي مي گوييم جيب هايم پر از خالي است پر بودن و خالي بودن را به جيب هايمان نسبت داده ايم و به ظاهر سخني متناقض بر زبان آورده ايم ، اما هر کسي به مفهومي که در پس آن است پي مي برد. در واقع ما به کمک اين آرايه در خلاصه ترين شکل ، فقر و نداري خود را همراه با مايه هايي از طنز و اغراق بيان کرده ايم. براي درک بهتر به مثال زير توجه کنيد :
جامه اش شولايِ عرياني است
ملاحظه مي شود که عرياني به شولا نسبت داده شده است اما شولا نوعي جامه است و ضّد عرياني.
4- عکس ( قلب ) : هر گاه د ريک بيت يا عبارت ، بين دو مورد ( مثلاً « الف » و « ب » ) رابطه اي برقرار کنيم ( رابطه اي اضافي ، اسنادي ، فاعل و مفعولي و ... ) و آن گاه در بخش ديگري از همان بيت يا عبارت ، بين آن دو مورد همان رابطه را برقرار کرده اما جاي آن دو را با هم عوض کنيم ، آرايه عکس شکل مي گيرد. براي مثال :
بهرام که گور مي گرفتي همه عمر / ديدي که چگونه گور بهرام گرفت
5- تلميح ( اشاره ) : هر گاه با شنيدن بيت يا عبارتي به ياد داستان و افسانه ، رويدادي تاريخي و مذهبي يا آيه و حديثي بيفتيم ، بدون آن که آن موضوع مستقيماً تعريف شده باشد آن بيت يا عبارت داراي آرايه تلميح است . به نمونه زير توجه کنيد :
پدرم روضه ي رضوان به دو گندم بفروخت / نا خلف باشم اگر من به جوي نفروشم .
اين بيت اشاره به داستان آدم و حوا و رانده شدن او از بهشت به خاطر خوردن گندم دارد.
6- تضمين : هر گاه شاعر يا نويسنده اي ، بخشي از شعر يا نوشته ي ديگر را در ميان اثر خود جاي دهد ، آن شعر يا نوشته را تضمين نموده است. براي نمونه :
چه خوش گفت فردوسي پاکزاد / که رحمت بر آن تربت پاک باد ميازار موري که دانه کش است / که جان دارد و جان شيرين خوش است
اين دو بيت بخشي از بوستان سعدي است و همان گونه که مي بينيد ، سعدي بيتي معروف از فردوسي را در ميان شعر خود عيناً نقل کرده است.
7- اغراق ( مبالغه ، غلو ) : هنگامي كه شاعر يا نويسنده ، صفتي را در فرد يا پديده اي آن چنان برجسته نشان دهد كه در عالم واقع امكان دست يابي به آن صفت در آن حّد و اندازه وجود نداشته باشد ، آرايه ي اغراق آفريده مي شود. البته اين ادعاي غير ممكن بايد به گونه اي بيان شده باشد كه باعث افزايش جاذبه ي سخن گردد و شعار گونه و غير واقعي جلوه نكند ؛ به مثال زير توجه كنيد ؛
يارم به يك لا پيرهن خوابيده زير نسترن / ترسم كه بوي نسترن مست است و هوشيارش كند
همان طور كه ملاحظه مي شود شاعر در اين بيت خواب يارش را چنان لطيف و سبك توصيف مي كند كه حتي بوي خوش گل نسترن هم مي تواند آن را آشفته سازد.
8- حُسن تعليل : هر گاه شاعر و نويسنده براي موضوعي ، دليل غير واقعي و تخيلي بيان ، اما دلپذير و قانع كننده بيان كند ، به حسن تعليل دست مي يابد.
به اين مثال از اخلاق ناصري كه در آن دليل غير واقعي اما نسبتاً جالب براي كم سخني افراد دانا ذكر شده است ، دقت كنيد :
از حكيمي پرسيدند كه : چرا استماع تو از نطق ، زيادت است ؟ زيرا كه مرا دو گوش داده اند و يك زبان
9- مَثَل : هر گاه شاعر يا نويسنده در سخن خود از ضرب المثلي استفاده كند و يا بخشي از سخن او آنقدر معروف شده باشد كه امروزه به عنوان ضرب المثل به كار رود آن بخش از كلام داراي آرايه ي «مَثَل» است. به مثال زير توجه كنيد :
به آب مي برد و تشنه باز مي آرد / هزار جگر تشنه را چه زنخدانش
مصراع اول اين بيت معادل ضرب المثل آدم را تشنه تا لب آب مي برد و بر مي گرداند دارد برچسب‌ها: مقدمه: امروزه استفاده از روغن های گیاهی بخصوص روغن کنجد که به عنوان ملکه ی روغن های گیاهی معروف و رو به افزایش است، روغن کنجد حاوی آنتی اکسیدان های طبیعی است که باعث از بین رفتن سرطان های خفته در بدن می شود. اگر بخواهیم راجع به خواص مفید روغن کنجد بیشتر بدانیم کافی است سری به رایانه ی شخصیمان بزنیم و در دنیای اینترنت سیر بکنیم. کنجد گیاهی است که بیشتر به صورت دیم و با صرف زحمت و هزینه ی بسیار در سال آیش زمین کشت می شود، از این رو منطقه ی کلات نادر به دلیل موقعیت جغرافیایی ( کوهستانی بودن ) و برخورداری از زمین های حاصلخیز استعداد خوبی از جهت کشت و برداشت این محصول داشته و دارد. در طی سالیان گذشته محصول تولیدی شهرستان با قیمت بسیار ارزان به خارج از شهرستان هدایت می شد، لذا به تحلیل کارشناسانه به این نتیجه رسیدیم که ظرفیت شهرستان کلات خیلی بیشتر از این می باشد، به همین دلیل کارگاه تولید روغن کنجد احداث نمودیم. خواص مهم روغن کنجد: روغن کنجد یکی از روغن های گیاهی است که متخصصان تغذیه، مصرف آن را به تمام گروه های سنی توصیه می کنند. برخی می گویند این روغن را هم می توان برای سرخ کردن به کار برد و هم برای طبخ غذا و البته نوع بودارش طعم دهنده سالاد است. برای روشن شدن موضوع، بهتر است با ما همراه شوید. این دانه روغنی خواص بسیاری دارد و روغن آن نیز از این دانه ها به دست می آید. کنجد سرشار از کلسیم است و آهن فراوانی دارد به طوری که با خوردن 100 گرم از آن، بدن 670 میلی گرم کلسیم و 10 میلی گرم آهن دریافت می کند. به همین دلیل مصرف این دانه به کسانی که گوشت و لبنیات کمی استفاده می کنند، توصیه می شود. می توان نتیجه گرفت که این روغن در مقایسه با سایر روغن ها املاح بیشتری دارد. روغن کنجد بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ سال است که در آشپزی مورد استفاده قرار می گیرد. به گزارش، این روغن منبع غنی چربی اشباع نشده، ویتامین ها، آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی است. در این مطلب به خواص این روغن می پردازیم. روغن کنجد، فشار خون را پایین می آورد، کلسترول مفید را افزایش و کلسترول مضر را کاهش می دهد و به حفظ فشار طبیعی خون کمک می کند. روغن کنجد تحریک پذیری غشاء مخاطی را کم می کند. این روغن برای درمان سرفه، یبوست، آرتریت و پوست خشک توصیه می شود. مصرف روغن کنجد، نشاط آور است، هوشیاری ایجاد می کند، دردهای مزمن وگرفتگی عضلات را کاهش می دهد و روند پیری را کند می کند. برای افرادی که از کم خونی و سرگیجه رنج می برند مفید است. مصرف موضعی این روغن پوست را نرم و لطیف می کند. غرغره کردن آن، باکتری ها را ازجمله باکتری های سرماخوردگی از بین می برد. محافظ طبیعی در برابر اشعه فرابنفش به حساب می آید. مانع شوره سر می شود. پوست را در برابر کلر موجود در آب استخر محافظت می کند. ماساژ با روغن کنجد انعطاف پذیری مفصل ها را زیاد می کند. بریدگی ها و جراحت های سطحی را درمان می کند. پوست صورت را به خصوص اطراف بینی سفت می کند و مانع بزرگ شدن منفذهای پوستی صورت می شود. از بروز آکنه جلوگیری می کند. روغن کنجد منبع غنی چربی اشباع نشده، ویتامین‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد معدنی است. متخصصان تغذیه تاکید دارند که اسیدهای چرب اشباع نشده مانند امگا ۳، ۶ و ۹ برای رشد بدن لازم هستند و نقش مهمی در درمان بیماری‌های مزمن مانند ناراحتی قلبی عروقی، دیابت، فشار خون بالا و آرتریت دارند. به گفته متخصصان، آنتی اکسیدان موجود در این روغن با رادیکال‌های آزاد که به سلول‌ها آسیب می‌رسانند و به روند پیری سرعت می‌بخشند، مقابله می‌کنند. همچنین ویتامین «ای» موجود در آن از بیماری آلزایمر و آب مروارید جلوگیری کرده و رشد مو را تسریع می‌کند. مصرف مرتب این روغن اضطراب را کاهش میدهد، گردش خون را تقویت می‌کند، مانع اختلالات عصبی می‌شود و سیستم دفاعی بدن را نیز تقویت می‌کند. این روغن همچنین برای افرادی که از کم خونی و سرگیجه رنج می‌برند، مفید است پوست را نرم و لطیف می‌کند. خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی نیز دارد. روغن کنجد همچنین تحریک پذیری غشاء مخاطی را کم می‌کند، برای درمان سرفه، یبوست، آرتریت و پوست‌های خشک مفید است، علاوه بر اینها ماساژ با روغن کنجد انعطاف پذیری مفصل‌ها را زیاد می‌کند. این روغن بریدگی‌ها و جراحت‌های سطحی را شفا داده و از بروز آکنه نیز جلوگیری می‌کند. آشنایی با خواص روغن کنجد: مصرف روغن کنجد برای کسانی که از ناراحتی فشار خون بالا رنج می‌برند بسیار توصیه می‌شود. روغن کنجد یکی از انواع روغن‌های گیاهی است که برای سلامتی مفید است. دانه کنجد بیشترین میزان روغن را در بین دانه‌های روغنی دیگر داراست اما با وجود این تولید آن بسیار کمتر از دانه‌های دیگر نظیر سویا. و آفتابگردان است روغن کنجد به عنوان یک روغن با قیمت و کیفیت بالا شناخته می‌شود. این روغن بیشترین مقاومت و ماندگاری را در بین روغن‌های خوراکی با درصد بالای چربی غیراشباع دارد. مقدار کلسیم کنجد سه برابر شیر است. برخی دیگر از خواص روغن کنجد عبارتند از: جلوگیری از سرطان‌های سینه، پروستات و سرطان‌های دستگاه گوارش. جلوگیری از تصلب شرایین و بسته شدن عروق. جلوگیری از بروز سکته قلبی. حاوی اسید اولئیک به میزان 38%. شفافیت و لطافت پوست به دلیل غنی بودن از ویتامین. E مناسب برای سرخ کردن به دلیل مقاومت بالای حرارتی. کاهش ابتلا به بیماری پارکینسون. پیشگیری از بیماری‌های مفصلی و به تاخیر انداختن عوارض سالخوردگی. متعادل نگه داشتن وزن. ترکیب اسیدهای چرب روغن کنجد: روغن کنجد به گروه اسیدهای اولئیک – لینونیک متعلق است. این روغن کمتر از ۱۵ درصد اسید چرب اشباع دارد که بیشترین آن پالمیتیک و استئاریک و بیش از ۸۵ درصد مجموع اسیدهای چرب آن غیراشباع است. اسید اولئیک و اسید لینولئیک بیش از ۸۰ درصد کل اسیدهای چرب روغن کنجد را تشکیل می دهند. روغن کنجد در مقایسه با سایر روغن های گیاهی، مواد غیرقابل صابونی(حدود ۲ درصد) بیشتری دارد. مواد غیرقابل صابونی شامل استرول ها، تری ترپن ها و تری ترپن الکل ها، توکوفرول ها و لیگنان های کنجد می باشد. روغن کنجد یکی از منابع غنی استرول های گیاهی(فیتواسترول) می باشد. فیتواسترول ها یا استرول های گیاهی رقیب کلسترول در جذب هستند. بنابراین مصرف فیتواسترول موجب کاهش کلسترول خون و در نتیجه جلوگیری از حملات قلبی و عروقی می شود. شهرت روغن کنجد به خاطر مقاومت در برابر اکسید شدن آن است. یکی از دلایل این مقاومت بیش از حد به خاطر وجود توکوفرول در این روغن است و میزان آن در روغن کنجد ۱۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم است. گاما توکوفرول بیشترین میزان موجود در روغن کنجد را شامل می شود و پس از ان دلتا و الفا هستند که حدود ۵ درصد توکوفرول موجود در روغن را شامل می شوند. در بین اقسام مختلف ایزومرهای توکوفرول، گاما توکوفرول قوی ترین آنتی اکسیدان موجود در روغن ها می باشد. این خاصیت آنتی اکسیدانی، ماندگاری این روغن را در برابر حرارت در مقایسه با روغن های دیگر بسیار افزایش داده است. مقاومت اکسیداتیو روغن کنجد در برابر حرارت ۱۱۰ درجه سانتی گراد ۱۷٫۵ ساعت می باشد که این روغن را در دسته روغن های با مقاومت بالا قرار می دهد. همچنین نقطه دود این روغن ۲۲۶ درجه سانتی گراد می باشد. شایان ذکر است مقاومت حرارتی روغن های مخصوص سرخ کردنی در همین دما حداکثر ۱۴ ساعت می باشد. لذا از این روغن می توان در مصارف سرخ کردنی عمیق با طیب خاطر استفاده نمود. برچسب‌ها: هوا هوای برفی بود. سرد و سوزناک. آنقدر که وقتی نفس می کشیدی بخار از
بینی و دهانت بلند می شد.
دیروز هوا گرفته بود و اشک از چشمان آسمان می بارید اما امروز نمیدانم از
چه آنقدر ناراحت بود که داشت گوله گوله خودش را خالی می کرد.
کوچه ها پر از آدم برفی بود پر از برف پر از سرو صدا. تا به حال آنقدر شلوغ
نبوده که حالا هست.
همه مشغول بازی بودند. پسرها دختر هارا با گلوله هایشان هدف می رفتند و
دخترها با زیرکی فرار می کردند و آنها را با گلوله های برفی می زدند. بعضی
هم مشغول ساختن کلبه های برفی بودند.
زمین پیراهن سفید به تن کرده بود. چه قدر زیبا و برآزنده. چه قدر به او می
آمد.
لباس های زمین را خیلی دوست دارم یکی از دیگری زیبا تر . مخصوصاً آن
لباسش که سبز است و شکوفه های رنگی دارد.
دوباره به بچه ها نگاه کردم. به آنها حسودی ام می شد. پارسال یکی از آنان
بودم امّا امسال به قول همه بزرگ شده بودم دیگر.
نمی دانم چرا برف بازی برایم دیگر کوچک شده بود؟ چرا؟مگر ما دل نداریم؟
فکر کردم که زمستان برای همه است و نه مرز می شناسد و نه قانون پس من هم
در آن سهم دارم. تصمیم گرفتم که دلم را به دریا بزنم و برم با آنها بازی کنم.
چند گلوله پرتاب کردم یادم هست که همیشه گلوله هایم خراب می شد اما این
بار گلوله هایم محکم تر از همیشه بودند.
و بعد شروع به ساختن آدم برفی کردم. ادم برفی زیبایی بود زیباتر از همیشه.
ولی انگار در میان آن همه آدم جایی برای من نبود حس غریبی داشتم شاید
حرف دیگران درست بود می دانید بزرگ شده بودم دیگر.
کمی در برف ها قدم زدم. زیبا بود با خود فکر کردم من از این سپیدی چه
میخواهم؟
تنها یک آدم برفی و چند گلوله ی برفی یا تعطیلی؟ نه این تمام خواسته ی من
نبود میخواستم حالا حالا ها ببارد. دوست داشتم که دانه های برف از دل آسمان
بگویند. دوست داشتم ترانه شوند و ببارند و راز آسمان را بگویند. با آنان بخوانم
ترانه های دل را.
اما من چه باید می آموختم از این سپیدی؟ از این یکدستی و از این رخداد غیر
منتظره؟
من باید می آموختم که هرچه خدا خواهد همان می شود. فصل زمستان است و
میبارد برف، و این به غیر از اراده ی خداوند نمی تواند باشد.
او تواناست و اوست که فرو می فرستد این معجزه را و گوشه ای از زیبایی اش را
نمایش میدهد تا شاید به فکر بیافتیم.
اما ما انسان ها بی اعتنا به آن بازیش می دهیم و لگد مالش می کنیم.
آهای آدم ها چه زیبا است که قبل از بازی دستهایمان را بالا ببریم و زیر بارش
این نعمت بزرگ کمی دعا کنیم برای همه و همه چیز و یاد بگیریم که بی اعتنا
نباشیم.
یادمان باشد که امروز، امروز است. امروز هرچه قدر خدارا صدا کنیم خدا
خواسته پس صدایش کنیم که او منتظر ماست. او منتظر آرزوهایمان، خنده
هایمان، گریه هایمان، ستاره شمردن هایمان و عاشق بودن هایمان است.
امروز، امروز است و امروز جاودانه است و امروز زیبا ترین روز دنیاست.
برچسب‌ها: |
امکانات وب
Alternative content |
| [ طراحی : پرشین اسکین ] [ Weblog Themes By : Persian Skin ] | ||
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: